தேவாரத் திருவாசகங்கள் (பகுதி-1) : பன்னிரு திருமுறைகள்.

தேவாரத் திருவாசகங்கள்
சைவத்திருமுறைகள் பன்னிரண்டில் முதற்கண் வகைப் படுத்தப்பட்டுள்ள எட்டுத் திருமுறைகளைத் தேவாரத் திருவாசகங்கள் என்று கூறுவர். சைவத் திருமுறைகள் என்ற முந்தைய பதிவில் ஒன்பது, பத்து, பதினொராம் திருமுறைகள் தொடர்பான செய்திகள் திரட்டி வழங்கப்பட்டன. பன்னிரண்டாம் திருமுறையாகிய பெரிய புராணம் தொடர்பான விரிவான விளக்கம் அடுத்து வரும் பதிவில் விளக்கப்படவுள்ளது. 

எனவே, தேவாரத் திருவாசகங்கள் என்ற இப்பதிவில் மூவர் தேவாரம் மற்றும் திருவாசகம் குறித்த செய்திகள் தொகுத்து உரைக்கப்பட உள்ளன. நூலாசிரியர்களின் சுருக்கமான வரலாறு, காலம்-நூல் அமைப்பும் பகுப்பும், நூற் செய்திகள், தமிழ்ச் சைவ சமய வரலாற்றிலும் தமிழ் இசை வரலாற்றிலும் இவற்றிற்கு உரிய இடம், தம் காலத்திற்குப்பின் இப்பனுவல்கள் சமய - சமூக வரலாற்றில் ஏற்படுத்திய தாக்கங்கள் முதலியன இப்பதிவில் முறையாக விளக்கி உரைக்கப்பட உள்ளன. 

3.1 தேவாரத் திருவாசகங்கள்:  மூவர்

பன்னிரு திருமுறைகளுள் முதல் எட்டுத் திருமுறைகளைத் தேவாரத் திருவாசகங்கள் என்று கூறுவது சைவ மரபு. முதல் ஏழு திருமுறைகளைப் பாடியவர் மூவர். கால வரிசைப் படி திருஞானசம்பந்தர், திருநாவுக்கரசர், சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் என அவர்களைக் குறிப்பர். இவர்களைத் ‘தேவார மூவர்’ என்றும், ‘மூவர்’ என்றும், ‘மூவர் முதலிகள்’ என்றும் குறித்தல் வழக்கு (முதலிகள் -முதன்மையானவர்).

இவர்கள் பாடிய பாடல்களின் தொகுப்பை மூவர் தேவாரம் எனப் போற்றுவர். முதல் மூன்று திருமுறைகளைத் திருஞான சம்பந்தரும், அடுத்த மூன்று திருமுறைகளைத் திருநாவுக் கரசரும், ஏழாம் திருமுறையைச் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகளும் பாடி அருளியுள்ளனர். 

எட்டாம் திருமுறை திருவாசகம். இதன் ஆசிரியர் மாணிக்கவாசகர். இவர் பாடிய திருச்சிற்றம்பலக் கோவையார் என்ற அகப் பொருள் நூலையும் எட்டாம் திருமுறையில் இணைத்துள்ளனர். தேவாரத் திருவாசக ஆசிரியர்களை ’நால்வர்’ என்றும், ‘நால்வர் பெருமக்கள்’ என்றும் ‘சமயக்குரவர்’ என்றும் சைவச் சமயத்தினர் குறிப்பிடுவர்.

3.1.1 தேவாரம் தொகுக்கப்பட்டமை: திருநாரையூர்

தேவாரத் திருமுறைகளைத் தொகுத்து முறைப்படுத்தியவர் நம்பியாண்டார் நம்பிகள் என்பவர். இவர் தில்லையை (சிதம்பரம்) அடுத்த திருநாரையூரில் வாழ்ந்தவர். தேவார ஆசிரியர்கள் சைவத் தலங்களுக்கெல்லாம் சென்று பாடிய இசைப் பாடல்கள் வெவ்வேறு இடங்களில் தொகுத்து வைக்கப்பட்டிருந்தன.

அபய குலசேகரன் என்ற சோழ மன்னனின் வேண்டுகோளை ஏற்று, விநாயகர் வழி காட்ட, தில்லையில் இருந்த தேவார ஏடுகளைக் கண்டெடுத்து நம்பியாண்டார் நம்பிகள் முதல் ஏழுதிருமுறைகளைத் தொகுத்து வழங்கினார். திரு எருக்கத்தம் புலியூரில் வாழ்ந்து வந்த, திருநீல கண்ட யாழ்ப்பாணர் மரபில் வந்த, இறையருள் பெற்ற பெண் ஒருத்தி தேவாரப் பாடல்களுக்குப் பண்களை வகுத்து வழங்கினார். தேவாரப் பண்களின் பெயர்களையும், அவற்றின் உட்பட்ட சந்த வேறுபாடுகள் குறித்த கட்டளைகளையும், உமாபதி சிவசாரியார் இயற்றிய திருமுறைகண்ட புராணம் விரித்து உரைக்கிறது.

3.1.2 தேவாரம் - பண்முறை – தலமுறை:

பத்துப்பாடல்கள் கொண்ட தொகுப்பைப் ‘பதிகம்’ என்று கூறுவர். இது முன்னரே விளக்கப்பட்டது. மூவர் தேவாரங்கள் பதிக அமைப்பை உடையன. திருஞானசம்பந்தர் பதிகங்களில் பதிகத்தை ஓதுவதால் விளையும் பயன் கூறும் ஒரு பாடலும் பதிக இறுதியில் இடம் பெற்றுள்ளது. இதனைத் ‘திருக்கடைக் காப்பு’ என்று கூறுவர். மற்றைய இருவர் பதிகங்களில் சிலவற்றைத் தவிர ஏனைய பதிகங்கள் பத்துப் பாடல்கள் கொண்டே அமைக்கப் பட்டுள்ளன. 

தேவார மூவரும் பல சிவத்தலங்களில் சென்று பாடியிருந்தாலும், அவற்றை எல்லாம் தொகுத்துப் பண்களின் அடிப்படையில் ஒழுங்கு செய்து உள்ளனர். இதனைப் ‘பண்முறை’ என்று கூறுவர். மூவர் தேவாரங்களைத் தலமுறை யிலும் தொகுத்துள்ளனர். ஒரே தலத்தில் பலரும் பாடிய பாடல்களை ஒழுங்கு அமைத்தலைத் 'தலமுறை' என்றனர். ஏழு திருமுறைகள் என்ற தொகுப்புப் பண்முறையிலேயே அமைந்தது. அதாவது, ஓர் ஆசிரியர் வெவ்வேறு தலங்களில் பாடியிருந்தாலும், ஒரே பண்ணில் அமைந்த பதிகங்கள் தொகுக்கப் பட்டுத் திருமுறைகள் ஒழுங்கு செய்யப் பட்டுள்ளன.

3.1.3 தேவாரப்பண்கள்:

தேவாரத்தில் இடம் பெற்றுள்ள பண்கள் இருபத்து ஒன்று. இதனைப் ‘பந்தத்தால்’ என்று தொடங்கும் திருக்கழுமலம் (சீகாழி) பதிகத்தில் திருஞான சம்பந்தர் குறித்துள்ளார். பின்வந்தோர் பண்களை இருபத்து நான்கு என்றும் இருபத்து ஏழு என்றும் பிரித்துக் கூறினர். இவற்றைப் பகற்பண்கள், இராப் பண்கள், பொதுப் பண்கள் என மூன்றாகப் பிரிப்பர். பகற் பண்கள் பத்து. இராப் பண்கள் எட்டு. பொதுப் பண்கள் மூன்று. (இவற்றை விரிவாகக் கீழே உள்ள அட்டவணையில்  காணலாம்.)

பகற்பண்கள்-10 : 
1. புறநீர்மை, 2. காந்தாரம் - பியந்தைக் காந்தாரம், 3. கௌசிகம், 4. இந்தளம் (திருக் குறுந்தொகை), 5. தக்கேசி, 6. நட்டராகம் (சாதாரி), 7. நட்டபாடை, 8. பழம் பஞ்சுரம், 9. காந்தார பஞ்சமம், 10. பஞ்சமம் ஆகியன.

இராப்பண்கள்-8 :
1. தக்கராகம், 2. பழந்தக்கராகம், 3. சீகாமரம், 4. கொல்லி கௌவாணம் திருநேரிசை திருவிருத்தம், 5. வியாழக்குறிஞ்சி, 6. மேகராகக் குறிஞ்சி, 7. குறிஞ்சி,  8. அந்தாளிக் குறிஞ்சி  ஆகியன.

பொதுப்பண்கள்-3
1. செவ்வழி, 2. செந்துருத்தி, 3. திருத்தாண்டகம் ஆகியன.
 
இவற்றுள் செவ்வழிப்பண் திருஞான சம்பந்தரால் மட்டுமே பாடப்பட்டுள்ளது. செந்துருத்தியைச் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் மட்டுமே பாடியுள்ளார். திருநேரிசை, திருவிருத்தம், திருக்குறுந்தொகை, திருத்தாண்டகம் என்பவை திருநாவுக்கரசரால் மட்டுமே பாடப்பட்டுள்ளன.

3.2 திருஞானசம்பந்தர்:  ஞானசம்பந்தர் வரலாறு

தேவார மூவருள் திருஞானசம்பந்தரே முதலாமவர். இவர் சீர்காழிப் பதியில் சிவபாத இருதயர் என்பவருக்கும் பகவதி அம்மையாருக்கும் திருமகனாக அவதரித்தவர். அந்தணர் குலத்தில் கவுணியர் கோத்திரத்தில் உதித்தவர். மூன்றாவது வயதில் உமையம்மையால் ஞானப்பால் ஊட்டப்பெற்று ஞானசம்பந்தரானவர். 

அக்காலை இவர் பாடிய பதிகமே ‘தோடுடைய செவியன்’ என்று தொடங்குவது. இவர் அழுகையால் வேதநெறி தழைத்தது. சைவத்துறைகள் விளக்கமுற்றன; அடியார் மரபு உய்தி பெற்றது. இவர் வாழ்வில் சிவன் அருளால் பல அற்புத நிகழ்வுகள் நிகழ்ந்தன. 

இறந்த வணிகனைச் ‘சடையாய்’என்று தொடங்கும் பதிகம் பாடி உயிர் பெறச் செய்தார். திருவீழிமிழலையில் படிக்காசு பெற்றார். திருமறைக் காட்டில் வேதங்களால் பூசித்து அடைத்திருந்த கதவைத் திருநாவுக்கரசர் திறப்பித்தார். அம்மறைக் கதவை மீண்டும் மூடச் செய்தார் திருஞானசம்பந்தர்.

கோள்களால் சிவன் அடியார்களுக்குத் தீங்கு வாராது என்று ‘வேயுறு தோளி பங்கன்’ என்ற பதிகம் பாடி நம்பிக்கை ஊட்டினார். மதுரையில் அனல் புனல் (வாதிடுவோர் தம் கொள்கைகளை ஒலையில் எழுதி நெருப்பிலும், நீரிலும்  இடுவார்கள். அவற்றுள் அழியாமல் நிற்கும் ஒலைக்குரிய சமயம் உயர்ந்தது என ஏற்கப்படும்). வாதங்கள் செய்து சமணர்களை வெற்றி கொண்டார். 

‘மட்டிட்ட புன்னையம் கானல்’ என்ற பதிகம் பாடி இறந்த பூம்பாவை என்ற பெண்ணின் எலும்பை மீண்டும் பெண் உருவம் கொள்ளச் செய்தார். ஆச்சாள் புரத்தில் சிவசோதியில் கலந்து மறைந்தார். இவர் மறைந்த நாள் ஒரு வைகாசி மூலம் என்பர். இவர் காலம் கி.பி. ஏழாம் நூற்றாண்டின் இடைப்பகுதி.

3.2.1 முதல் திருமுறை:

திருஞானசம்பந்தர் அருளிய பதிகங்களுள் இன்று நமக்குக் கிடைத்துள்ளவை 384 பதிகங்கள். பாடல் தொகை 4158. இவற்றுள் முதல் திருமுறையுள் 136 பதிகங்களும் 1469 பாடல்களும் இடம் பெற்றுள்ளன. 96 தலங்கள் இத் திருமுறையில் தேவாரப் பாடல் பெற்றுச் சிறந்துள்ளன. 

1. நட்டபாடை (22), 2 தக்கராகம் (24) 3.பழந்தக்கராகம் (8) 4. தக்கேசி(12) 5. குறிஞ்சி (24) 6. வியாழக்குறிஞ்சி (25) 7. மேகராகக் குறிஞ்சி (7) ஆகிய 7 பண்களும், ‘யாழ்மூரி’என்ற ஒரு பதிகமும் முதல் திருமுறையுள் இடம் பெற்றுள்ளன. இத்திருமுறையுள்

விளையா ததோர் பரிசில் வரு
பசு,பாச வேதனை ஒண்
தளையாயின தவிர அருள் தலைவன்...... (121)

(பசு - உயிர், பாசம் - ஆணவம், வேதனை - நல்வினை, தீவினை, தலைவன் -இறைவன்) என்ற திருமுதுகுன்றத்தில் (விருத்தாசலம்) பாடிய பதிகத்தில் சைவ சித்தாந்தக் குறிப்புகளை ஞானசம்பந்தர் பதிவு செய்துள்ளார். உயிர்களுடன் அநாதியாகவே வருகின்ற வேதனை களைத் தரும் பாசங்களாகிய மாயைத் தளைகள் நீங்குமாறு அருள்புரிபவனே இறைவன்.

திருவீழி மிழலைப் பதிகத்தில்,

வேறாய் உடன் ஆனான் இடம்
வீழிம் மிழலையே…..(109)

எனப் பாடுகிறார். இறைவன் உயிரோடு ஒன்றியும் (கலந்தும்) உடனாகவும் (தான் மட்டுமே தனித்து) வேறாகவும் விளங்குவதாக, சைவ சித்தாந்தந்தம் கூறும்.

3.2.2 இரண்டாம் திருமுறை:

இரண்டாம் திருமுறையுள் 122 பதிகங்களும் 1331 தேவாரப் பாடல்களும் இடம் பெற்றுள்ளன. இவை 90 சிவத்தலங்களில் பாடப் பெற்றன. 1. இந்தளம் (34) 2. சீகா மரம்(14) 3. காந்தாரம் (24) 4.பியந்தைக் காந்தாரம் (14) 5. ஒட்டராகம் (16) 6. செவ்வழி (10) என ஆறு பண்கள் இரண்டாம் திருமுறையுள் இடம் பெற்றுள்ளன. 

பல தலங்களின் பெயர்களையும் இணைத்துப் பாடிய திருக்ஷேத்திரக்கோவை, இராமாயணக் குறிப்புடைய 'கள்ளார்ந்த பூங்கொன்றை' என்று தொடங்கும் புள்ளிருக்கு வேளூர் (வைத்தீஸ்வரன் கோயில்) பதிகம், ‘மந்திரமாவது நீறு’ என்று தொடங்கும் திருநீற்றுப் பதிகம்’, வேயுறு தோளிபங்கன், என்று தொடங்கும் 'கோளறு திருப்பதிகம்' முதலிய அரிய பெரிய பதிகங்கள் இரண்டாம் திருமுறையுள் இடம் பெற்றுள்ளன. பாம்பு கடித்து இறந்த வணிகனை உயிர் பெறச் செய்து திருஞானசம்பந்தர் பாடிய திருமருகல் பதிகத்தின் முதற்பாடல்,

சடையாய் எனுமால் சரண் நீ எனுமால்
விடையாய் எனுமால் வெருவா விழுமால்
மடையார் குவளை மலரும் மருகல்
உடையாய் தகுமோ இவள்உள் மெலிவே………(1655)

(வெருவா = வெருவி , அஞ்சி) என அகப் பொருள் குறிப்புடையதாய், செவிலிக் கூற்றாகப் பாடப்பட்டுள்ளது.

3.2.3 மூன்றாம் திருமுறை:

திருஞானசம்பந்தரின் மூன்றாம் திருமுறையுள் 126 பதிகங்களும், 1358 தேவாரப் பனுவல்களும் இடம் பெற்றுள்ளன. மூன்றாம் திருமுறையுள் பாடல் பெற்ற சிவத்தலங்கள் 84 ஆகும். இத்திருமுறையுள் ‘காந்தார பஞ்சமம் (23) 2. கொல்லி (18) 3. கொல்லிக் கௌவாணம்(1) 4. கௌசிகம்(15) 5. பஞ்சமம் (10) 6. சாதாரி (33) 7. பழம் பஞ்சுரம் (17) 8.புறநீர்மை (6) 9. அந்தாளிக் குறிஞ்சி(2) முதலிய ஒன்பது பண்களில் பதிகங்கள் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. 

திருவாவடுதுறையில் சிவபெருமான் ஆயிரம் பொன் வழங்கிய போது திருஞானசம்பந்தர் பாடிய ‘இடரினும் தளரினும்’ என்று தொடங்கும் பதிகமும், ‘நமசிவாய’என்ற ஐந்தெழுத்தின் பெருமை பெறும்

துஞ்சலும் துஞ்சல் இலாத போழ்தினும்
நெஞ்சகம் நைந்து நினைமின் நாள்தொறும்
வஞ்சகம் அற்று அடிவாழ்த்த வந்தகூற்று
அஞ்ச உதைத்தன அஞ்செ ழுத்துமே.......(3031)

(கூற்று = எமன்) என்ற அரிய பாடலை முதலாகக் கொண்ட பஞ்சாக்கரத் திருப்பதிகமும் இத்திருமுறையுள் இடம் பெற்றுள்ளன.

3.2.4 புதிய யாப்பு வகை:

மதுரையில் மங்கையரக்கரசியாருக்கு நம்பிக்கை ஊட்டிப் பாடிய பதிகம் ‘மானினேர் விழி மாதராய்’ என்ற தொடக்கம் கொண்டது. ‘காதலாகிக் கசிந்து கண்ணீர் மல்கி’ என்று தொடக்கம் கொண்டது நமச்சிவாயத் திருப்பதிகம். ‘வாழ்க அந்தணர் வானவர் ஆனினம்’ என்ற தொடக்கம் கொண்டது திருப்பாசுரம். திருமுறைகள் தொகுக்கப்பட்ட போது அவற்றுள் இடம் பெறாது திருவிடைவாய் என்ற தலத்துக் கல்வெட்டிலிருந்து கண்டெடுத்து இணைக்கப் பெற்றது ‘மறியார் கரத்து எந்தை’ என்ற பதிகம். இவை யாவும் மூன்றாம் திருமுறைக்கு அணி சேர்ப்பன. திரு இருக்குக்குறள், திருவிராகம், திருமுக்கால், நாலடி மேல் வைப்பு, கூடற் சதுக்கம், ஈரடி, திரு இயமகம், மாலைமாற்று முதலிய புதிய யாப்புகளில் அமைந்த பதிகங்களையும் இத் திருமுறையில் காணலாம்.

***************************************************** 
முனைவர். இரா. செல்வக் கணபதி அவர்களின் விளக்க உரையுடன், மிக்க வந்தனங்களுடன் மேலும் பயணிப்போம் தேவாரம் திருவாசகங்களின்  ஊடாக !!! அன்புடன் கே எம் தர்மா...