ஊழியமும், உதவியும் செய்வோம்!! சமுதாயம் மேம்படவேண்டி.

"LET US SERVE AND HELP. HELP THE NEEDY: WE WILL NOT BE IN NEED FOR EVER." 

நாம் ஊழியமும் உதவியும் செய்வோம்!!!
உண்மையிலேயே தேவைப்படுபவர்களுக்கு!!!

நாமும் தேவைகளின் பிடியிலிருந்து விடுபடுவோம்!!!!

ஒரு துறவிக்கும் குடும்பஸ்தனுக்கும் இடையில் நடைபெற்ற ஒரு சிறு சம்பவத்தை உங்களுக்கு கூற விரும்புகின்றேன். அனைவராலும் அறியப்பட்ட, சந்நியாசி பல ஊர்களுக்கும் சென்று வாழ்கையின் தத்துவங்களை போதனையாக செய்து வந்தார். அவரின் போதனைகள் பலருக்கும் நன்மை பயப்பதாக இருந்தது. அவர் எங்கு சென்றாலும், அனைவராலும் வரவேற்கப் பட்டார். தங்களின் வாழ்க்கைத் துன்பங்களில் இருந்து விடுதலை கிடைக்கவும், வாழ்கையின் வழிகாட்டி யாகவும் போற்றப்பட்டார்.

அந்த  சந்நியாசி தனக்கென ஒரு குறிக்கோளும் கொண்டிருந்தார். யாரொருவர் பொய் பேசாதவரோ, அவரின் வீட்டில் மட்டுமே தனது இரவு போஜனத்தைக்  கழிப்பவராக இருந்தார். இக்கதை நடக்கும் சமயம் அவ்விதம் சத்தியவான்கள் பலரும் இருந்தனர். ஆனால் தற்சமயம் அதுபோன்று ஒருவரும் இருக்க சாத்தியமில்லாது போய்விட்டது. ஒரு மாலைப் பொழுது தனது பிரசங்கத்தை முடித்துக் கொண்டு, அங்கிருந்தவர்களிடம், இவ்வூரில் தன் வாழ்நாளிலேயே பொய் பேசாதவர் யார் உள்ளனர், அவரின் வீட்டின் எனது இரவு போஜனத்தை செய்ய விரும்புகின்றேன், என்று கேட்டார். அதற்கு அவ்வூரின் தலைவரே அதற்கு உரியவர், மூன்று மகன்களையும், அக்கிராமத்திலேயே ஏராளமான சொத்துக்களையும் உடையவர்  என்று அனைவரும் கூறினர்.

அந்த சாதுவும் அவரின் வீட்டை அடைந்தபொழுது கிரகஸ்தனான அந்த செல்வந்தன், சந்நியாசியை அன்புடன் வரவேற்று தனது வீட்டில் இரவு உணவு கொள்ளுமாறு வேண்டினான். அந்த சாதுவும் கிராமத் தலைவரை சோதிக்க எண்ணி இரண்டு கேள்விகளைக் கேட்டார். முதல் கேள்வி : உங்களுக்கு எத்தனை மகன்கள் உள்ளனர்? இரண்டாவதாக: உங்களின் சொத்து மதிப்பு எவ்வளவு? கிராமத் தலைவனோ, முதல் கேள்விக்கு, ஒரு மகன் எனவும், தனது சொத்து மதிப்பு இரண்டு லக்ஷங்கள் என்றும் கூறினான்.


சாதுவோ, சங்கடத்துடன், நீ பொய் சொல்லுகின்றாய், கிராமத்தார் உனக்கு மூன்று மகன்கள் உள்ளனர் என்றும் உனது சொத்து மதிப்பு பத்து லக்ஷத்திற்குமேல் என்றும் கூறியுள்ளனர், என்று கூற, கிராமத் தலைவரோ, சாதுவை சமாதானப்படுத்தி, தனது மகன்களை கூப்பிட, உடனே கடைசி மகன் மட்டும் அவனது அழைப்பிற்கு உடன் மதிப்புக் கொடுத்து வந்து சேர்ந்தான். கிராமத்தலைவன் சாதுவைப் பார்த்து, எந்தவொரு மகன் தனது பெற்றோரின் குரலுக்கு மதிப்பு கொடுத்து உடன் வந்து பணிந்து நிற்கின்றானோ அவனே உண்மையான மகன். ஆகவேதான் எனக்கு ஒரு மகன் உண்டு எனக் கூறினேன். மேலும் எவ்வளவு சொத்துக்கள் இருந்தாலும், நான் இதுவரையிலும் இரண்டு லக்ஷங்கள் தான் ஆன்மீக மற்றும் தான தர்ம காரியங்களுக்குச் செலவு செய்துள்ளேன். ஆகவேதான் இரண்டாம் கேள்விக்கு அவ்வாறு கூறினேன். எனது வாழ்நாளில் நான் இவ்வாறு தான, தர்மங்களுக்கு செய்யும் சொத்தே எனதாகும், என்று கூறினான்.
 

இந்த சத்தியமான வார்த்தைகளைக் கேட்ட சாதுவும், மிகவும் மனம் மகிழ்ந்து, கிராமத் தலைவன் உண்மையையே கூறியுள்ளான் எனக் கண்டு கொண்டார். மேலும் மனதிருப்தி யுடன் தனது இரவு போஜனத்தை முடித்துக் கொண்டார். இது ஒரு பாட்டி கதையானாலும் வழி வழியாக கூறப்பட்டு வந்துள்ளது. வெகு சிலரே இதன் தாத்பரியத்தை உணர்ந்து தங்களின் வாழ்க்கையில் கடைபிடிக்கின்றனர்.

பலர் தங்களின் இருப்பிடத்தி லிருந்து பெற்றோரை விட்டு, விலகி, வேலை நிமித்தமாகவோ அல்லது வேறு காரணங்களுக்காகவோ அடுத்த ஊரோ, நாடோ, கண்டமோ சென்று, கிராமத் தலைவன் கூறியபடி, ஒரு உண்மையான மகனாக இருக்கும் சந்தர்ப்பம் மிகவும் குறைவாக இருந்தாலும் வாழ்க்கையில்  மிகவும் செல்வாக்கும், செல்வமும் கொண்டோராக, பலருக்கும் உதவக் கூடிய வகையில், வாழும் பாக்கியம் கிடைக்கக் கூடும். இந்த சந்தர்ப்பத்தை நாம் வீணாக்கக்கூடாது.

தர்ம சாஸ்திரத்தில் கண்டபடி, நமது சம்பாத்தி யத்தில் 10 % -வது தான தர்மங்களுக்கும் ஆன்மீக காரியங்களுக்கும் செலவிட வேண்டும். இதே கருத்தினை கிருத்துவ மதத்தில் "TITHING" என்றும், இஸ்லாமிய மதத்தில் "ஜகாத் " என்றும் கூறப்படுவதை இங்கு எடுத்துச் சொல்ல விரும்புகிறேன். எந்த ஒரு நாத்தீகவாதியும் இக்கருத்துக்கு எதிராக கருத்துக் கூற மாட்டார் என்பதும் திண்ணம். 

எனது (சுவாமி விவேகானந்தர்) கருத்தின்படி, எந்த ஒரு தனி மனிதனோ, ஒரு குழுமமோ தங்களின் குறிக்கோளை அடையும் பொழுது, அது தனிப்பட்ட வகையோ, அல்லது பொதுவானதாகவோ இருப்பினும், சமுதாய மேம்பாடு பற்றிய ஒரு பொறுப்புணர்வு அனைவருக்கும் உண்டென்பதை உணர்ந்து தங்களின் சொந்த அல்லது குழுமத்தின் மேம்பாட்டிற்காக பாடுபடும் நாம், நம்மை உள்ளிட்ட இந்த சமுதாய மேம்பாட்டிற்காகவும் பாடுபட வேண்டும். மற்றவர்களுக்கு உதவும் மனப்பாங்கினால் கிடைக்கும் இன்பத்தை ஒருமுறை சுவைத்துப் பார்த்தபின் மீண்டும் மீண்டும் அதனை நுகரவே நமது மனம் நாடும்.

சிறிது சிந்தித்துப் பாருங்கள்!!! உங்களின் உறவினருக்கோ அல்லது நண்பருக்கோ ஒரு பரிசுப் பொருளை- அது நீங்கள் அணிந்திருக்கும் ஒரு விலையுயர்ந்த கனையாழியாகக் கூட இருக்கலாம்-  கொடுத்து அவர்களை இன்ப அதிர்ச்சியில் ஆழ்த்தும்போழுது உங்களுக்கு உண்டாகும் அந்த இன்பத்தை ஒரு கனம் யோசித்துப் பாருங்கள். மேலே சொன்னவைகளின் ஒரு பகுதியே இதுவாகும்.

நமது சம்பாத்தியத்தில் ஒரு சிறு பகுதியாக, குறிப்பாக  3-5% வருமானத்தை உண்மையிலேயே தேவைகள் உள்ளவர்களுக்கு உதவி செய்வது மிகவும் நன்மை பயப்பதாகும். இதனை கூட செய்யாவிடில் இப்புவியில் வாழ்வதில் அர்த்தமில்லை என்பதே எனது கருத்து என்று வலியுறுத்துகின்றார் சுவாமி விவேகானந்தர்.  
 
"LET US SERVE AND HELP. HELP THE NEEDY: WE WILL NOT BE IN NEED FOR EVER."