Search This Blog

Aug 6, 2011

சுவாமி விவேகானந்தரின் (சிகாகோ சர்வ மத மாநாடு) சொற்பொழிவு(பேப்பர்-12,13), செப்டம்பர்,1893.



சுவாமி விவேகானந்தரின் சிகாகோ சொற்பொழிவு உரையின் பகுதி.(பேப்பர்-12), செப்டம்பர்,19,1893. இதன் ஆங்கிலப் பதிப்பு குறும்படத் தொகுப்பாக
ஒருமை நிலையைக் கண்டுபிடிப்பதுதான் அறிவியல். முழுமையான ஒருமை நிலை கிட்டியதும் அறிவியல் மேலே செல்லாமல் நின்றுவிடும். ஏனெனில், அது தனது குறிக்கோளை எட்டி விட்டது. அதுபோலவே, எந்த மூலப் பொருளிலிருந்து எல்லாப் பொருள்களும் படைக்கப் படுகின்றனவோ, அதைக் கண்டு பிடித்த பின்னர் வேதியியல் முன்னேற முடியாது. எந்த மூல சக்தியிலிருந்து எல்லா சக்திகளும் வெளிப் படுகின்றனவோ, அதைக் கண்டறிந்ததும், இயற்பியல் நின்று விடும். மரணம் நிறைந்த இந்த பிரபஞ்சத்தில் மரணத்தைக் கடந்து நிற்கும் ஒரே உயிரைக் கண்டு பிடித்ததும், மாறிக் கொண்டே இருக்கும் உலகில் மாறாத ஒரே அடிப்படையான அவனைக் கண்டுபிடித்ததும், எந்த ஒரு ஆன்மாவிலிருந்து பிற ஆன்மாக்கள் வெளிப்படுவது போன்று மாயையால் தோன்றுகின்றதோ, அந்த ஆன்மாவைக் கண்டுபிடித்ததும் சமய விஞ்ஞானம் பூரணமாகி விடுகிறது.

அறிவியல் அனைத்தும் கடைசியில் இந்த முடிவிற்குத்தான் வந்தாக வேண்டும். ஒடுங்கி இருப்பவை வெளியிடுகின்றனவே தவிர, படைப்பு என்பதில்லை என்பதுதான் இன்றைய அறிவியலின் கூற்று. நான் பல்லாண்டுகளாக இதயத்தில் வைத்து போற்றி வந்த இந்த உண்மை ஆற்றல் மிக்க மொழியில், தற்கால அறிவியல் முடிவுகளின் ஆதார விளக்கங்களுடன் புகட்டப்படப்  போகின்றது என்பதை அறிந்து இந்து மிக்க மகிழ்ச்சியையே அடைகின்றான். 
************************************************************************
சுவாமி விவேகானந்தரின் சிகாகோ சொற்பொழிவு உரையின் பகுதி.(பேப்பர்-13), செப்டம்பர்,19,1893. இதன் ஆங்கிலப் பதிப்பு குறும்படத் தொகுப்பாக

தத்துவ நாட்டத்திலிருந்து தற்போது நாம் சாதாரண மக்களின் மதத்திருக்கு வருவோம். பல தெய்வ வழிபாடு ((POLYTHUISM) இந்தியாவில் இல்லை என்பதை முதலிலேயே சொல்லிவிடுகிறேன். ஆலயங்களில் வழிபடுபவர்கள், அங்கிருக்கின்ற திருவுருவங்களை, தெய்வத்தின் எல்லா குணங்களும்- எங்கும் நிறைந்த தன்மை உட்படத்தான்- இருப்பதாகக் கூறி வழிபடுவதை அருகிலிருந்து கவனித்தால் அறியலாம். அது பல தெய்வ வழிபாடாகாது. பல தெய்வங்களுள் ஒருவரை ஆற்றல் மிக்கவராகக் கருதி அவரை வழிபடுகின்ற கோட்பாடு (HENOTHEISM) என்று இதனை விளக்க முடியாது. 'ரோஜா மலரை எந்த பெயரிட்டு அழைத்தாலும் அதே நறுமணம்தான் கமழும்', பெயர்கள் விளங்கமாட்டா !!!

நான் சிறுவனாக இருந்தபோது, கிருஸ்துவ பாதிரி ஒருவர், ஒரு கூட்டத்தில் பிரச்சாரம் செய்து கொண்டிருந்த நிகழ்ச்சி எனது நினைவுக்கு வருகின்றது. பல சுவையான செய்திகளைச் சொல்லிக் கொண்டே வந்த அவர் இடையில் 'நான் உங்கள் விக்கிரகத்தை என் கைத்தடியால் ஓங்கி அடித்தால் அது என்னை என்ன செய்து விடும்? என்று கேட்டார். அதனைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தவர்களுள் ஒருவர் சற்றும் தாமதியாமல், 'உங்கள் ஆண்டவரை நான் ஏசினால், அவர் என்னை என்ன செய்வார்? என்று கேட்டார் பாதிரி, நீங்கள் இறந்ததும் அந்த பாவத்திற்காக நீங்கள் தண்டிக்கப் படுவீர்கள்' என்று பதிலளித்தார். 'அப்படியே எங்கள் விக்கிரகமும் நீங்கள் இறந்ததும் உம்மைத் தண்டிக்கும்' என்று திரும்பச் சொன்னார் அந்த இந்து. 

பழத்தைக் கொண்டுதான் மரம் அறியப்படுகிறது. உருவ வழிபாட்டினர் என்று கூறப்படுகிறவர்களுள், ஒழுக்கத்திலும், ஆன்மீகத்திலும், பக்தியிலும் ஈடிணையற்று விளங்குபவர்களை நான் காணும்போது, 'பாவத்திலிருந்து புனிதம் பிறக்குமா ? என்று என்னை நானே கேட்டுக் கொள்கிறேன். மூட நம்பிக்கை, மனிதனின் பெரும் பகைவன்தான். ஆனால் மதவெறி அதைவிட மோசமானது. கிருஸ்துவன் ஏன் சர்ச்சுக்குப் போகின்றான்? சிலுவை ஏன் புனிதமானது? பிரார்த்தனை செய்யும் பொது ஏன் வானை நோக்க வேண்டும்? கத்தோலிக்க சர்ச்சுக்களில் ஏன் அத்தனை உருவங்கள் இருக்கின்றன? பிராட்டஸ்டண்டினர் பிரார்த்தனை செய்யும்போது அவர்கள் உள்ளங்களில் ஏன் அத்தனை உருவங்கள்?

என் சகோதர்களே!! சுவாசிக்காமல் உயிர் வாழ முடியாததுபோல, உள்ளத்தில் ஒரு உருவத் தோற்றமின்றி நாம் எதனையும் நினைத்துப் பார்க்க முடியாது. இணைப்பு விதியின்படி (LAW OF ASSOCIATION ) வெளிவரும் உருவம் உள் உருவத்தையும், உள் உருவம் வெளி உருவத்தையும் நினைவு படுத்துகிறது. அதனால் தான் இந்து வழிபடும்போது, ஒரு புறச் சின்னத்தைப் பயன்படுத்துகிறான். தான் வழிபடும் பரம்பொருளின் மீது சிந்தையைப் பதிவு செய்வதற்கு அது உதவுகிறது என்று அவன் கூறுவான். அந்த உருவம் கடவுள் அல்ல. அது எங்கும் நிறைந்தது அல்ல என்று உங்களைப் போலவே அவனுக்கும் தெரியும். எங்கும் நிறைந்தது என்று சொல்லும்போது பெரிதாக என்னதான் புரிந்துகொள்ள முடியும்? அது ஒரு சொல். சின்னம் மட்டுமே. இறைவனுக்குப் பரப்பு இருக்கமுடியுமா? என்ன? எங்கும் நிறைந்தவர் என்று நாம் திரும்பத் திரும்பச்  சொல்லும் போது, மிஞ்சிப் போனால், விரிந்த வானையும், பரந்த வெளியையும் நினைக்கலாம், அவ்வளவுதான்.

எல்லையற்றது என்ற கருத்தை நீங்கள் தோற்றத்துடன் தொடர்புபடுத்தியே பார்க்க வேண்டி உள்ளது. மன அமைப்பு விதி அவ்வாறுதான் செயல் படுகிறது. அவ்வாறே புனிதம் என்ற பெயரால், சர்ச், பள்ளிவாசல் அல்லது சிலுவை போன்ற உருவங்களுடன் இணைத்துப் பார்ப்பதுதான் இயல்பானது. இந்துக்களும் வாய்மை, உண்மை, எங்கும் நிறைந்த நிறைநிலை ஆகியவைப் பற்றிய கருத்துக்களை பல்வேறு உருவங்களுடனும், தோற்றங்களுடனும் தொடர்பு படுத்தி உள்ளனர். ஆனால், ஒரு வித்தியாசம், சிலர் சர்ச்சின் உருவ வழிபாட்டுடன் தங்கள் வாழ்க்கை முழுவதையும் இணைத்துக் கொண்டு அதற்கு மேல் வளராமல், நின்று விடுகிறார்கள். அவர்களைப் பொறுத்தவரை, மதம் என்றால் சில கோட்பாடுகளை ஒப்புக் கொள்வது. பிறருக்கு உதவி செய்வது என்பவை மட்டும்தான். இந்துவின் சமயமோ, தெய்வத்தை நேரிடையாக உணர்வது. தெய்வத்தை உணர்ந்து, மனிதன் தெய்வமாக வேண்டும். திருவுருவங்கள், கோவில்கள், சர்ச்சுகள், பள்ளிவாசல்கள், நூல்கள் இவை எல்லாம் ஆன்மீக வாழ்க்கையின் குழந்தைப் பருவத்தில் இருக்கும் மனிதனுக்கு உதவிகள். ஆதாரங்கள்.ஆனால் அவன் இன்னும் மேலே மேலே முன்னேற வேண்டும்.

அவன் எங்குமே நின்று விடக் கூடாது. புற வழிபாடும், சடப் பொருள் வழிபாடும் கீழ் நிலையாகும். மேல் நிலைக்கு வர முயன்று, மனத்தால் பிரார்த்தனை செய்தல், அடுத்த உயர் நிலை ஆண்டவனை உணர்வதுதான், அனைத்திலும் மேலான நிலை என்று சாஸ்திரங்கள் கூறுகின்றன. அதே உறுதிப்பாடு கொண்டவர்கள், விக்கிரகத்தின் முன்னில் முழந்தாழிட்டுக் கொண்டு கூறுவதைக் கேளுங்கள். 'அவனை சூரியனும் விவரிக்க முடியா. விண்மீன்களாலும், மின்னலாலும் உணர்ந்துரைக்க முடியாது, தீ அவனால்தான் ஒளிர்கிறது'. இந்து யாருடைய விக்கிரகத்தையும் இழிவுபடுத்திப் பேசுவதில்லை. எந்த வழிபாட்டையும் பாவம் என்று கூறுவதில்லை. அது வாழ்கையில் இன்றியமையாதது என்று ஏற்றுக் கொள்கின்றான். குழந்தைமனிதனின் தந்தை, குழந்தைப் பருவம் பாவமானது அல்லது வாலிபப்பருவம் பாவமானது என்று வயதானவர் சொல்வது சரியாகுமா?

ஒரு விக்கிரகத்தின் மூலமாக தனது தெய்வீக இயல்பை ஒருவர் உணர முடியும் என்றால் அதைப் பாவம் என்று கூறுவது சரியா? அது சரி இல்லை. அந்த நிலையை அவரே கடந்த பிறகு, அவரே அதை பிழை என்று கூறலாமா? இந்துவின் கொள்கைப்படி மனிதன் பிழையிலிருந்து, உண்மைக்குச் செல்லவில்லை. உண்மையிலிருந்து உண்மைக்கு, அதாவது கீழ்நிலை உண்மையிலிருந்து, மேல்நிலை உண்மைக்கு பயணம் செய்கிறான். அவனைப் பொறுத்தவரை மிகவும் தாழ்ந்த ஆவி வழி பாட்டிலிருந்து அத்வைதம் வரை எல்லாமே பரம்பொருளை உணர்வதற்காக ஆன்மா செய்யும் முயற்சிகள். ஒவ்வொன்று, அது தோன்றிய இடத்தையும், சூழ்நிலையையும் பொறுத்தது. ஒவ்வொன்றும் முன்னேற்றத்தின் ஒரு படியைக் குறிக்கின்றது. ஒவ்வோர் ஆன்மாவும் மேலே மேலே பறந்து செல்லும் ஒரு இளம் பருந்தைப் போன்றது. அது உயர உயர செல்லச் செல்ல மென்மேலும் வலுவைப் பெற்று கடைசியில் ஒளிமிக்க சூரியனை அடைகிறது.

வேற்றுமையில் ஒற்றுமைதான் இயற்கையின் நியதி. அதை இந்து உணர்ந்துள்ளான். பிற மதங்கள் எல்லாம் சில கோட்பாடுகளை நிர்ணயித்து, அவற்றை சமுதாயம் ஏற்றுக்கொள்ள கட்டாயப் படுத்துகின்றன. ஒரே ஒரு சட்டையை வைத்துக் கொண்டு சமுதாயத்திலுள்ள ஜான், ஜாக், ஹென்றி எல்லோருக்கும் அந்த ஒரு சட்டை பொருந்தவேண்டும் என்று கூறுகின்றன. ஜானுக்கோ, ஹென்றிக்கோ சட்டை பொருந்தாவிட்டால் அவர்கள் உடலில் அணிய சட்டையின்றிதான் இருக்க வேண்டும்.

சார்புப் பொருள்கள் மூலமே, எல்லையற்ற இறைவனை உணரவோ, நினைக்கவோ, பேசவோ முடியும். திருவுருவங்களும், சிலுவைகளும், பிறைகளும் வெறும் சின்னங்களே. ஆன்மீகக் கருத்துக்களை மாட்டி வைப்பதற்கு பயன்படும் முனைகளே( கொக்கிகளே) என்பதை இந்துக்கள் கண்டு பிடித்துள்ளனர். இந்த உதவி எல்லோருக்கும் தேவை என்பது அல்ல. ஆனால் தேவைப் படாதவர்கள், அது தவறு என்று கூற உரிமை இல்லை. இந்து சமயத்தில் அது கட்டாயம் அன்று.

ஒன்றை நான் சொல்ல வேண்டும். இந்தியாவில் உருவ வழிபாடு என்பது பயங்கரமான ஒன்று அல்ல. விலைமகளிரை உருவாக்கும் இடமும் அல்ல. உயர்ந்த ஆன்மீக உண்மைகளைப் புரிந்து கொள்வதற்கு பக்குவப் படாதவர்களின் முயற்சிதான் உருவ வழிபாடு. இந்துக்களிடம் தவறுகள் உண்டு. சில வேலைகளின் விதிவிலக்குகளும் உண்டு. ஆனால் ஒன்றை கவனியுங்கள், அவர்கள் தங்கள் உடல்களை வருத்திக் கொள்வார்களே தவிர அடுத்தவர்களின் கழுத்ததை அறுக்க மாட்டார்கள். இந்து மத வெறியன் தன்னை தீயிட்டுக் கொள்வானே தவிர பிறரையல்ல. சூனியக்காரிகள் கொளுத்தப்பட்டதற்கு எப்படிக் கிருஸ்துவ மதம் பொறுப்பில்லையோ, அதே போன்று இதற்கு இந்து மதமும் பொறுப்பில்லை

மேலும் பயணிப்போம் வாருங்கள்...அன்புடன் கே எம் தர்மா...

No comments:

Post a Comment

பதிவினைப் பற்றி தங்களின் கருத்தை பதியலாமே நண்பரே!!